«Άννα Καρένινα» του Leo Tolstoy

Πήγα να τη δω με ενθουσιασμό. Είχα ακούσει καλά σχόλια, αλλά περίμενα την επιβεβαίωση από πλευράς μου. Με το που έπεσαν οι τίτλοι τέλους, η επιβεβαίωση αυτή ήρθε επάξια. Η ιστορία της Άννας μου ήταν γνωστή, όμως οφείλω να ομολογήσω ότι αποδόθηκε τόσο όμορφα στη μεγάλη οθόνη από τον πολύ ικανό -όπως έχει ήδη αποδειχθεί και από άλλες του ταινίες- Joe Wright, σε σημείο που περίμενα με μεγάλο ενδιαφέρον να δω την εξέλιξη της ιστορίας. Είναι γεγονός ότι η σκηνοθεσία ήταν κάτι το διαφορετικό. Γυρισμένη όλη σε ένα και μόνο στούντιο (!) , με τους ηθοποιούς να αλλάζουν μέχρι και κοστούμια μπροστά στον θεατή, η ταινία δίνει την εντύπωση της θεατρικής παράστασης, μια εντύπωση που μπορεί κάποιους ίσως να τους ενοχλήσει, εμένα όμως μου φάνηκε ευφυέστατη και εξαιρετικά πρωτότυπη. Η ιστορία της Άννας, μιας όμορφης γυναίκας που ζει μέσα σε έναν ανιαρό γάμο, βρίσκει την κορύφωσή της όταν η ίδια η πρωταγωνίστρια ερωτεύεται παράφορα έναν νεαρό αξιωματικό, εγκαταλείπει σύζυγο και παιδί για χάρη του και ζει έναν παράφορο έρωτα. Το τέλος της ιστορίας είναι γνωστό σε όποιον έχει διαβάσει το βιβλίο... Και για τους αναγνώστες του που αναρωτιέστε μήπως η ταινία σας απογοητεύσει, σας βεβαιώνω ότι αυτό δεν πρόκειται να συμβεί. Ο Wright, έχει σεβαστεί τόσο το μυθιστόρημα, που δεν θα βρείτε κάτι διαφορετικό από το βιβλίο  (ίσα ίσα που θα παρατηρήσετε ότι στην ταινία έχουν προσεχθεί ακόμη και ενδυματολογικές  λεπτομέρειές!). Στην οθόνη θα δείτε την Keira Knightley στον ρόλο της Καρένινα τον Jude Law στον ρόλο του Καρένιν (συζύγου της Άννας) και τον Aaron Taylor-Johnson να υποδύεται τον όμορφο αξιωματικό Βρόνσκι που σαγηνεύει την πρωταγωνίστρια και εν τέλει την ξελογιάζει. Όμως το κάστ δεν τελειώνει εδώ. Στην ταινία παίζουν και μπόλικοι άλλοι αξιέπαινοι ηθοποιοί, καθώς ως γνωστόν το μυθιστόρημα του Ρώσου συγγραφέα δεν επικεντρώνεται κατά αποκλειστικότητα στον παθιασμένο παράνομο έρωτα της Καρένινα και στη σύγκρουση του διδύμου έρωτα-ηθικής, αλλά περιλαμβάνει και μια πληθώρα άλλων ηρώων, με τις δικές τους ερωτικές ιστορίες ο καθένας, που βοηθούν στο να θίξει παράλληλα και την πολιτική κατάσταση της τότε ρωσικής κοινωνίας, καθώς και άλλα εξίσου σημαντικά θέματα τα οποία, βέβαια, επισκιάζονται στην ταινία από το βασικό θέμα του παράνομου έρωτα της πρωταγωνίστριας. Τα κοστούμια εντυπωσιακά, ενώ τα κλασικά μουσικά κομμάτια που έχουν επιλεγεί, δίνουν απόλυτα ταιριαστά την κορύφωση των συναισθημάτων όπου και όταν χρειάζεται (ξεχώρισα τρία-τέσσερα από αυτά που πραγματικά σε σαγηνεύουν!) Αν έχω κάτι αρνητικό να προσάψω στην ταινία; Όχι, δεν έχω. Αλλά αν επιμένετε, θα κάνω μια απλή γυναικεία παρατήρηση: όσο ιδανική μου φάνηκε η Knightley για τον ρόλο της, για τον Johnson κρατάω την επιφύλαξή μου. Όμορφος ναι, γοητευτικός όμως (όσο γοητευτικός περιγράφεται ο Βρόνσκι στο βιβλίο) δεν ξέρω κατά πόσο με έπεισε ότι είναι...
Η ταινία προβλήθηκε για πρώτη φορά στους ελληνικούς κινηματογράφους την 1 Ιανουαρίου 2013, έτσι για να μπει καλλιτεχνικά καλά ο χρόνος. Να πάτε να τη δείτε. Γιατί; « You Can't Ask Why About Love ».

~Trailer: