«Μικρά Αγγλία» του Παντελή Βούλγαρη

Την περιμέναμε όλοι με ανυπομονησία. Το trailer της μας είχε δώσει μόνο μια μικρή γεύση για το τι θα παρακολουθούσαμε. Κάποιοι είχαν ήδη διαβάσει το βιβλίο. Ναι, η Μικρά Αγγλία του Παντελή Βούλγαρη γεννήθηκε μέσα από την πένα της συζύγου του Ιωάννας Καρυστιάνη. Η ιστορία διαδραματίζεται στην Άνδρο του '30, γνωστή τότε ως Μικρά Αγγλία, και τολμώ να πω ότι μου θύμισε αρκετά αφηγήσεις ''παπαδιαμαντικές'' (κάτι το νησιώτικο τοπίο, κάτι η έντονη παρουσία του αληθινού-αγνού έρωτα, και το ηθογραφικό στοιχείο που επικρατεί, δεν είναι και λίγα για να παραβλέψει κανείς τον συνειρμό). Η Όρσα (Πηνελόπη Τσιλίκα) και η Μόσχα (Σοφία Κόκκαλη) είναι δύο αδερφές σε ηλικία γάμου, μεγαλωμένες σχεδόν αποκλειστικά από τη μάνα τους καθότι την εποχή εκείνη οι περισσότεροι άντρες στο νησί, όντας ναυτικοί, ταξίδευαν για να βγάλουν το ψωμί τους ή για να αγωνιστούν για τον τόπο τους. Στη μητριαρχική λοιπόν κοινωνία της εποχής, η μάνα των κοριτσιών (Αννέζα Παπαδοπούλου) καλείται να αναλάβει τα προξενιά τους, έχοντας ως κύριο μέλημα να μην τους λείψει τίποτα από τα απαραίτητα: ούτε το χρήμα και ένα καλό σπίτι, ούτε ένας καπετάνιος σύζυγος και ένα καλό όνομα. Η μάνα λοιπόν αποφασίζει για τα παιδιά της. Εκείνη απορρίπτει, εκείνη επιλέγει. Εκείνη είναι η μοίρα τους. Το ρητό όμως που λέει ότι η μοίρα δεν τα φέρνει πάντα όπως τα θέλουμε, στην ταινία αυτή γίνεται και το βασικό θέμα. Η μοίρα-μάνα, παγερά αδιάφορη και σκληρή για τα όποια συναισθήματα των κορών της, προσπαθώντας να χτίσει το τέλειο μέλλον τους, οδηγείται τελικά στο να υπογράψει την καταδίκη τους. Δεν θα αποκαλύψω την ιστορία μέχρι τέλους της γιατί όσοι δύσπιστοι μείνατε χωρίς να την έχετε δει ακόμη, αξίζει να το κάνετε άμεσα. Η ιστορία αυτή μας κάνει να αναρωτηθούμε πολλά. Τι μπορεί να προκαλέσει η άβουλη αποδοχή της ''μοίρας'' και ποιες οι συνέπειες της αποδοχής αυτής; Κατά πόσο οι εκάστοτε συνθήκες μπορούν να επηρεάζουν κάποιες καταστάσεις; Ποια είναι τελικά η φύση της ανθρώπινης ψυχής και πόσο μπορεί αυτή να αντέξει σε δύσκολες στιγμές χωρίς να σπάσει; Και κυρίως, πόσο σημαντική είναι η ουσιαστική επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων; Ψυχογραφικά λοιπόν θέματα έρχονται συνεχώς στο προσκήνιο τα οποία σε συνδυασμό με την σκηνοθετικά άψογη για μένα σκοπιά του Βούλγαρη, δίνουν μια τόσο πλήρη εικόνα της εποχής και της Ελλάδας του τότε, που νομίζεις πως είσαι και εσύ μέσα στην ιστορία και τα βιώνεις όλα κοντά στους ήρωες. Η ταινία παραδίδει κυριολεκτικά μαθήματα φωτογραφίας, ενώ οι μουσικές της σίγουρα δεν μπορούν να περάσουν απαρατήρητες.

Προβλήθηκε για πρώτη φορά στις κινηματογραφικές αίθουσες στις 5 Δεκεμβρίου 2013 και συνεχίζει ακόμα να κάνει ρεκόρ εισπράξεων. Στο καστ πέρα από τα γυναικεία ονόματα που αναφέρθηκαν, ανήκουν και οι Χρήστος Καλαβρούζος, Βασίλης Βασιλάκης, καθώς και οι πιο νεαροί Μάξιμος Μουμούρης και Ανδρέας Κωνσταντίνου που πέρα από τη γοητεία που ούτως ή άλλως έχουν, η ενσάρκωση των ρόλων τους είναι πραγματικά αξιέπαινη.
Και για να κλείσω, θα πω αυτό που κράτησα μέσα μου πιο έντονο με το που έπεσαν οι τίτλοι του τέλους: είτε κανείς πονάει για έναν απραγματοποίητο έρωτα, είτε για τη συνειδητοποίηση της επιδερμικής σχέσης που έχει με έναν δικό του άνθρωπο, σημασία έχει μόνο αυτό: οι ανθρώπινες σχέσεις δύσκολα χτίζονται, εύκολα ξεφτίζουν, φθείρουν και φθείρονται, πονάνε και υποφέρουν, μαγεύουν αλλά και σκοτώνουν...

~ Trailer: