«Αν» του Χριστόφορου Παπακαλιάτη

  

Ομολογώ ότι δεν το περίμενα, αλλά με εξέπληξε. Ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης, από ό,τι φαίνεται, ήρθε για να μπει δυναμικά στον χώρο του κινηματογράφου. Και αναφέρομαι περισσότερο στη δουλειά του ως σεναριογράφου και σκηνοθέτη παρά ως ηθοποιού. Μια πολύ καλά γυρισμένη ταινία με ένα καλογραμμένο σενάριο. Σε αυτήν παρουσιάζεται η ιστορία του Δημήτρη και της Χριστίνας, μια έντονη ιστορία πάθους και αγάπης στην οποία ανάμεσα μπαίνει το Αν. Τι θα γινόταν Αν ο Δημήτρης εκείνο το βράδυ δεν έβγαινε από το σπίτι του και δεν γνώριζε τη Χριστίνα και τι θα γίνει Αν τη γνωρίσει; Και οι δυο ιστορίες δίνονται άψογα στη μεγάλη οθόνη μην αφήνοντάς σε λεπτό να βαρεθείς. Όλη η ταινία είναι γυρισμένη στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας, την Πλάκα, την οποία προβάλλει όσο ομορφότερα γίνεται. Και η μουσική της όμως δεν περνάει σε καμία περίπτωση απαρατήρητη. Jazzy ρυθμοί ξεχωρίζουν και μελωδίες λατέρνας, ενώ μερικά από τα μουσικά κομμάτια που ακούγονται είναι το Blue Jeans της Lana del Rey, το Wildest Moments της Jessie Ware, το In the light της Irene Skylakaki, ενώ το τραγούδι Αν που γράφτηκε ειδικά για την ταινία και ερμηνεύει η Δήμητρα Γαλάνη, την κλείνει απόλυτα ταιριαστά. Στην ταινία πρωταγωνιστούν ο ίδιος ο Παπακαλιάτης και η Μαρίνα Καλογήρου, ενώ ανάμεσα στους υπόλοιπους ηθοποιούς που συμμετέχουν βρίσκονται και η Μάρω Κοντού με τον Γιώργο Κωνσταντίνου (αγαπημένο ζευγάρι από την ελληνική ταινία Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα). Κάποιοι κατηγόρησαν το κόνσεπτ λέγοντας πως ο Παπακαλιάτης ως αρχάριος (και κατά συνέπεια άπειρος), θέλησε σε μια ταινία να χωρέσει πολλά: την οικονομική κρίση, την ανεργία, ένα έντονο πάθος, τη μοντέρνα έκδοση του παλιού ελληνικού κινηματογράφου, λίγο Χρόνη Μίσσιο, έναν έπαινο προς την Αθήνα. Εμένα δεν με ενόχλησε καθόλου (ίσα ίσα που στο μυαλό μου έπαιξαν όλα τον ρόλο τους για την εξέλιξη της σχέσης μεταξύ των δύο νέων). Η ταινία προβλήθηκε για πρώτη φορά στις κινηματογραφικές αίθουσες στις 29 Νοεμβρίου 2012 και μέχρι τώρα έχει κάνει ρεκόρ εισπράξεων. Τι περιμένετε; σπεύστε να τη δείτε! Και δεν το λέω μόνο για να ενισχύσουμε τον ελληνικό κινηματογράφο. Εμένα μου άρεσε. Μόνο μία απορία μου γεννήθηκε: αν ένας τέτοιος έρωτας δεν άντεξε να επιβιώσει, τότε ποιοι έρωτες επιβιώνουν σήμερα;

Α! και κάτι τελευταίο: αν δεν πιστεύετε στη μοίρα, ίσως αυτή τη ταινία σας κάνει να προβληματιστείτε λιγάκι. Ο Παπακαλιάτης πάντως, από ό,τι φαίνεται, πιστεύει (και μάλιστα πολύ).

~Trailer: